25 lat temu zmarła Kalina Jędrusik

Kalina Jędrusik uznawana była za symbol seksu lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych. – Aktor w jakiś sposób musi na chwilę utożsamiać się z kreowaną przez siebie postacią. Dla mnie, niestety, okazało się to zgubne – mówiła. Znana m.in. z roli Lucy Zuckerowej z filmu „Ziemia obiecana” czy z Kabaretu Starszych Panów aktorka zmarła 7 sierpnia 1991 roku. Właśnie mija 25 lat od śmierci Kaliny Jędrusik. – Chcę możliwie prosto przekazywać swoje prawdy widowni. Przeżywać je powinna już ona sama – mówiła w jednym z wywiadów, gdy dopiero stawiała na scenie pierwsze kroki. W 1953 roku ukończyła PWSA (obecnie PWST) w Krakowie. Studiowała razem ze Zbyszkiem Cybulskim, Bogumiłem Kobielą i Leszkiem Herdegenem. Gdy skończyła studia, wyjechała do Gdańska, gdzie debiutowała u Lidii Zamkow rolą Katii w „Barbarzyńcach” w grudniu 1953 roku w Teatrze Wybrzeże. Zagrała tam tylko w kilku sztukach, ale szybko dała się poznać jako aktorka obdarzona inteligencją sceniczną i umiejętnością wyczucia nastroju. W Gdańsku poznała swojego przyszłego męża – Stanisława Dygata. W 1955 roku wyjechała razem z nim do Warszawy. #wieszwiecej | Polub nas Śpiewający symbol seksu Ogromną popularność zdobyła występami w telewizji. Zadebiutowała w Teatrze TV rolą Kleopatry u Gustawa Holoubka w „Cezarze i Kleopatrze” w 1956 roku. –– Znakomitą rolę aktorka zagrała w adaptacji „Śniadania u Tiffany'ego”, którą specjalnie dla niej zrobił Dygat, a sam Truman Capote pobłogosławił z Nowego Jorku. Sztuka nosiła tytuł „Sceny z życia Holly Golightly” (1972), a reżyserował ją Kazimierz Kutz. Kalina śpiewała piękną balladę Komedy „Ja nie chcę spać, ja nie chcę umierać”. Smutna Holly Golightly była ulubioną bohaterką Kaliny” – tak pisała o niej Małgorzata Terlecka-Reksnis w jednym z kobiecych magazynów. W roku 1960 Jędrusik nagrała pierwsze utwory dla Radiowego Studia Piosenki i zadebiutowała w telewizyjnym Kabarecie Starszych Panów. Do trzeciego kabaretowego wieczoru Jeremi Przybora i Jerzy Wasowski poszukiwali śpiewającej aktorki, która wniosłaby do programu wątek lirycznej zadumy. Wybrali Jędrusik i okazało się to strzałem w dziesiątkę. Uznawana za symbol seksu lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych, a także za aktorkę kontrowersyjną Kalina Jędrusik nie pasowała do okresu „małej stabilizacji”. Kąpiele w szampanie i popielniczka Coraz więcej narastało wokół niej plotek. A to, że uwodzi mężczyzn, a to, że kąpie się w szampanie. Telewizyjny triumf Jędrusik okazał się tymczasowy, w drugiej połowie lat sześćdziesiątych zniknęła z ekranów, zgodnie z legendą za sprawą samego I sekretarza PZPR, Władysława Gomółki. Żona dygnitarza podobno rzuciła w ekran telewizora popielniczką, gdy zobaczyła na nim Jędrusik. – Aktor w jakiś sposób musi na chwilę utożsamiać się z kreowaną przez siebie postacią. Dla mnie, niestety, okazało się to zgubne. Mówiono: ona taka jest. Zepsuta, bo grałam kobiety zdradzające mężów, narkomanka, bo ma oczy zamglone. Wszyscy ludzie w kinie wiedzieli lepiej ode mnie, jaka jestem – mówiła. Była świadoma, że świat filmu nie za bardzo ją lubi. Dopiero rola Lucy Zuckerowej w „Ziemi obiecanej” Andrzeja Wajdy stała się jej najlepszą rolą filmową. – Nie chciano mnie, nie umiano wykorzystać mojej urody i zdolności. Wyskubana zostałam ze swoich kolorowych piórek – mówiła o swojej nieudanej przygodzie z filmem. Kochane koty i atak astmy Jędrusik była na językach wszystkich. Mówiono o jej romansach, zdradach, miłosnych podbojach. Sama podsycała często te dyskusje, eksponowała swoje wdzięki. „Nie wyobrażam sobie życia bez seksu. Brak seksu to kalectwo, które trzeba leczyć” – to była jedna z jej licznych kontrowersyjnych wypowiedzi. Klęła jak szewc, podbijała serca publiczności, ale w kontaktach z bliskimi była nie do zniesienia. Ze Stanisławem Dygatem przeżyli razem 21 lat. Akceptowali swoje zdrady. Przez pewien czas mieszkali nawet wspólnie z jednym z jej kochanków. – Zakochał się śmiertelnie, właściwie z wzajemnością. On ją stworzył. Kiedy była nieszczęśliwa, pozostawał jej najczulszym opiekunem. Ta miłość miała wymiar cudownej apokalipsy – mówił w filmie biograficznym poświęconym relacji łączącej Dygata i Jędrusik pisarz i reżyser Kazimierz Kutz. Kochała koty, choć była uczulona na ich sierść. Zmarła na atak astmy 7 sierpnia 1991 roku. Dom, w którym mieszkała na warszawskim Żoliborzu, przepisała opiekunce Aleksandrze Wierzbickiej.